Schoonmaken van de saxofoon
In een half jaar tijd wil ik een stapel van dik 15 saxofoons reviseren. Eerst deed ik ze een voor een, maar op een of andere manier voelt het dan als een berg werk waar ik tegenop kijk en dat gaat ten koste van het hobbyplezier. Daarom ben ik met een soort parallel traject begonnen. Eerst alle saxen demonteren, dan alle polsters opmeten en bestellen (wel handig) en vervolgens alle saxen schoonmaken. Als er dan zo'n hele serie schoon moet, dan is het wel interessant om te experimenteren met efficiente manieren van schoonmaken. Gemiddeld kost een goed poetsbeurt toch wel een a twee uur voor de body en hetzelfde voor de kleppen.
Verzilverde saxen: Oma's methode
Vroeger deed mijn moeder dat al: zilveren lepels in een bakje warm water met aluminium folie en Sunlight zeep. Dat blijkt ook te werken met aluminium folie en soda.
Op verschillende plekken op het internet wordt gemeld dat dit beter is dan poetsen. Het oxideerde zilver wordt niet weggehaald, waardoor de laag zilver in principe dunner wordt, maar het oxide wordt gebonden aan het aluminium. Het zilver blijft.
Dit blijkt een prima methode. Ik heb de een verzilverde en redelijk zwart geoxideerde sax in aluminium folie gepakt en een uur of wat in goed warm water met redelijk wat soda gezet.
Na verloop van tijd gaat het bruisen; de oplossing is aan het werk.
Als het bruisen stopt, gewoon nog wat soda er bij.
Na enkele uren is het ergste vuil verdwenen. Het levert geen blinkend schone verzilverder sax op, maar met een kwartiertje napoetswerk ziet de sax er prima uit.
Een vernikkelde sax
Een vernikkelde sax blijkt goed schoon te krijgen met die superschoonmaak middelen voor metaal.
Een goudgelakte sax met roestplekken: een nachtje in de azijn?
Volgens sommigen kun je ene sax met roestplekken zonder bezwaren een nachtje in de azijn zetten. Dat was dus ook een experiment waard. Ik had een Conn Panamerican staan met een aantal lelijke bruin-rode roestplekken die door de lak heen gekomen waren.
Bij de supermarkt 10 liter schoonmaakazijn gehaald en de sax een nacht in een emmer laten staan.
Het resultaat was bar: de lak, die al niet best was, liet los. Op circa 60% van de plekken kwam die met hele flinters van de sax af en op plekken waar de lak al weg was werd het messing rood!
Op de foto hieronder is zo'n plek te zien.
Gelukkig is die één van mijn eigen saxen en is dit een uitnodiging om de sax helemaal te ontlakken en misschien wel te patineren of te borstelen, maar deze methode is niet aan te bevelen voor de sax van een ander.
De oorzaak is misschien dat deze sax in het verleden opnieuw gelakt is en met de verkeerde lak. Maar dat kun je meestal niet zien aan een sax.