Even klagen bij de CEO van alles

Er zijn goede managers, topmanagers en knoeiers. Als God een manager is, dan is dat wel van zo een grote organisatie die in de hele wereld zijn gelijke niet kent.

Ooit werkte ik bij een organisatie met ruim 5000 medewerkers. Waar alles best wel goed geregeld was en de CEO wel eens van het niveau top was.
Een goede manager staat aan het hoofd van een organisatie waarin iedereen weet wat zijn of haar taak is.
Als er iets mis gaat, dan weet iedereen ook hoe je dat in de organisatie aan de orde stelt.
Niet ieder probleem wordt dus direct teruggelegd naar de CEO.
De organisatie is zo ingericht dat de medewerkers elkaar helpen hun problemen op te lossen.

Maar soms heel soms gebeurt er iets uitzonderlijks, iets wat alles wat normaal geregeld is ver overstijgt,
Dat heb ik dus eens meegemaakt. Een tragisch incident met een van onze collega's.
Zo tragisch dat iedereen in het bedrijf wist dat mijn team iets voor de kiezen had gekregen wat je niemand gunt.
Toen kwam de CEO persoonlijk naar ons team om ons te steunen, ruimte te geven en moed in te spreken.

Die CEO was dus een topmanager. 

Maar hoe benader je de CEO van het leven van alle dag?
Stel:

• Je bent student en hebt morgen een tentamen en geen tijd gehad om het te leren. Dan vraag je toch aan de CEO om dat even te regelen?
• Je bent sprinter en staat in de finale van de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Net als je 7 collega's heb je een jaar lang keihard getraind en kijk je op tegen de concurrentie. Dan vraag je toch aan de CEO of jij de voorkeur krijgt en dit even mag winnen?
• Je bent doodziek en
• Je eigen bedrijf maakt moeilijke tijden door....
• Je bent geboren in de Sahel er is een hongersnood...

Poeh he, dit is een moeilijk stukje tegen de stroom in.
Ooit was ik zelf letterlijk doodziek. Afhankelijk van de uitslag van een onderzoek had ik nog twee jaar of uitzicht op een pittige behandeling met een zware operatie en chemo. Nou tegen mijn principes in hebben ik en ieder die mijn lief is, mijn CEO gesmeekt voor een goede uitslag voor steun in de zware behandeling etc. En wonder boven wonder ik ben er fantastisch doorheen gekomen. En dan ga niet beweren of tegenspreken dat hier dan hand van God bezig is geweest, maar het minste wat ik kan doen, is blij zijn met dat ik er nog ben. En dat doe ik dan maar. 

Is God dan toch ondoorgrondelijk? Waarom geneest de ene wel en de andere niet. Dat puzzelstukje heb ik dus nog niet gevonden. Daar ga ik ook geen smoesen voor verzinnen.