Ik ben een ijzerdeeltje en God is een magneet

Laatst hoorde ik de bovenstaande uitspraak in een uitvaart van een bijzonder mens.
Het trof mij zeer, want dit is zoals ik het voel; ik trek van alles in twijfel, heb honderd redenen om het geloof vaarwel te zeggen, maar ik kom er niet vanaf. Want ik ben een ijzerdeeltje.

Het is wel een mooi beeld. Dat krachtenveld dat is eigenlijk de Heilige Geest. Als je in dat krachtenveld staat dan komt het beste in je boven.

Eigenlijk is dat genoeg. 
Ik wil in dat krachtenveld staan.
Het stuurt me in de goede richting.
Het geneest me iedere keer weer van mijn fouten.
Uiteindelijk kom ik langzaam verder in de goede richting.
Want dichtbij de magneet ben ik thuis.